واقعیت این است که عشق...

جایی در مصاحبه ای درباره عشق خواندم که: آدم ها وقتی بسیار به یکدیگر نزدیک می شوند، درمی یابند که چقدر از هم فاصله دارند‌. 

گفته بود شرط یک عشق سالم و شکوفاننده این است که فرد بداند به رغم تمایل شدیدش به نزدیک شدن به دیگری و درنوردیدن فاصله های بینشان، باید فاصله ای را در میانه رعایت کنند و این یعنی احترام نهادن به دیگری...

خیلی درست می گفت..اگر نوشته های پونه مقیمی را هم در اینستاگرام دنبال کنید، جوهر کلامش همین است و خب این مهارت سختی است که به این راحتی ها به دست نمی آید..پر است از پیچیدگی ها و ریزه کاری ها...

هر وقت می خواهم تجدید قوا کنم، هروقت می خواهم آرامش پیدا کنم باید دور شوم، باید بروم توی خلوت خودم، آن لحظه هایی که بی دلیل و بی امان گریه می کنم...بی پناهی را لمس کنم، ببینم چیز وحشتناکی که نیست، هیچ، بلکه شفا دهنده است...دریافتن این حقیقت که خودت برای خودت کافی هستی شفا دهنده است..نمی دانم چطور بگویمش اما این عشقی که تقدیسش می کنند، که حسابی بزرگش می کنند، که آدم ها خوشحالند در بدترین شرایط کسی را دارند، که وقتی تنها هستند دائم به این فکر می کنند که دلشان می خواهد یکی بود که از این غروب دلگیر و گرمای هوا و کلافگی روز ها و دلتنگی شب ها و بی قراری لحظه ها می توانستند به او پناه ببرند، آن قدرها هم حقیقت ندارد...یعنی واقعیت ندارد! و این برای کسی که یاد نگرفته با تنهایی اش کنار بیاید ناامید کننده است..

خیلی که بخواهی زور بزنی یک نفر در تمام حالات و لحظات و فراز و نشیب ها درکت کند، بیشتر می رسی به همان فاصله...بیشتر می رسی به همان دیوار بین دو روح، بعد همه چیز برایت زیر سوال می رود که چرا با اینکه کسی را دارم، باز هم دلم می گیرد! برعکسش هم هست، خیلی که بخواهد زور بزند می رسد به همان فاصله، به عجز و ناتوانی و درهای بسته!

مسخره تر از این نیست که آدم دنبال عشق بگردد که دیگر دلش نگیرد..

واقعیت این است که عشق جنس رنج ها و لذت ها را عوض می کند، معنای رنج کشیدن و لذت بردن را عوض می کند..نه اینکه برای همیشه آن را محو کند...

آخر همه این ها خواستم بگویم که این خیلی مهم است کسی را پیدا کنی که این فاصله را بفهمد، رعایتش کند و وقتی می گویی می خواهم تنها باشم، أین قدر این موضوع برایش عجیب و غیر عادی نباشد! و خیلی مهم است خودت هم به این باور برسی که حالا در این سن، حس می کنم بالاخره فهمیده ام! فهمیده ام که رعایت کردن این فاصله خیلی مهم است..که دور شدن همیشه جواب می دهد..دور شدن، ناامید شدن، خلوت کردن و تجدید قوا کردن...

یاد بگیرید همه درزهای روح همدیگر را نخواهید با عشق بپوشانید چون تلاش بیهوده ای است! همه ی آدم ها به تنهایی نیاز دارند..